AFFET

Benli bir acıya sus ( adım ) sevgili …

Ucu ile sonu asla birleşmeyecek bir Fırat gibi

düşledim seni ..

Tüm aşk şiirlerini bir uçurumdan atıyorum canım

kanıyor kanadıkça toprak gül rengi alır ..

Ben hasreti nasıl yaşarım sevgili ..

Elimden tutabilecek misin uçurumun

kenarına ramak var

intaharımın adını koydum ben ..

Kalbim kırıldı kalabalığın arasında …

Sevdim ilk defa aşık oldum ama cezamı

tanrı erken

kesti be gülüm ..

Ben ölümü tercih ediyorum istesem de

istemesem de

başım dik onurumu taşırım üstünde ..

Bir cenk bu yaşamlar kalım arasında ama

biliyorum

sabahları aydınlatacaktık bir sözüm vardı sana …

Bir sela daha verildi bak safta sadece ben yok um

mefta'nın ardında ….!!!

Avuç içlerime bir ahudan umut sağdım ben sevgili

bildim ki seninle tek beden olacağız bu dünyada …

Aş ettik hayatı ölüm katık oldu bana …

Tut ne olur ellerimden ayakta durmaya takatim

kalmadı sevgilim ..

Gözlerin sevgili bin asra ışık bilesin karanlıklar

kurban olsun o aydın yüzüne ..

Tüm alfabeyi aldım bu şiiri yazmak için ama sonu

hiç gelmez bilirim yazdıkça yazarsın çölde

susuzluğa aç bir bedevinin tek yakarışını ..

Kimsecikler yok etrafta çırılçıplak bırakıldım

düşlerimi giydim ..

Zaman Azrail de vuslat şah damarımdan daha

yakın bir menzilde göç eylerim artık ben …

Bir hicret var bu gece ya ben ya onurum

düşecek al toprağa ..

Senden önde kalan zaman ömrüm gaflet

içindeydi sevgilim ..

Marmara her bakışımda kan olurdu

üzerimde ak ak bitmez kefenime kanım ..

Gözlerim ufka dalar bir turna arardım belki aşk

düşer azgından avuçlarıma diye ..

Zemzem içer gibi dudaklarımı kaldırmazdım

susamış olduğum aşk kelimelerinden ..

Anadan üryan kalacağım şimdi bilirim

İstanbul kaldırımlarında ..

Koca dünyada bir yer bulamadım kelimelerimi

saklayacağım ölmedim ya daha sevgili

ama yakın intaharın adı konuldu bilesin ..

Yaşam adına zerre umudum kalmadı onurum

bende büyük …

Ayağa kalkacakken ben düştüm yar dan …!!!

Anadan üryan çırılçıplak kaldım tanrı böyle

reva gördü yalnızlığı bana …

Açıkta kalan mahremimi kapa sevgili..

Kelimelere bile sığdıramıyorken ben seni

düşlerimi deşme ne olur ..

Gözlerimde bir denizin çatlağı var ağlamamdan

sebep bu ..

Tüm renkler siyaha bürünüyor bu gün göğsüne

bas beni sevgili..

İstanbul'un göbeğinde seni tutan ellerim bu gün

darağacına urgan çekecek bedenimi arşa

ulaştırmak için

Sen bilmeyeceksin hiçbir zaman sende bir çizgi

çekeceksin gidişime bilirim ben ..

İsyan başlattım tek asi benim …

Ömrüm hep sevgili siyah beyaz bir film gibi geçti

ama renkli bitecek şükür ona da ..

Ömür be sevgili verdiğim sözler vardı bilirim

dağ başında anası vurulmuş ceylan yavrularına

Ama bende vuruldum bu gün yalnızlığın

kurşununda bir defa daha ..

Sevgili affet beni seni bensiz bırakamıyorum …!!!

Tamer KARAHAN